Hoe onbegrijpelijk ook, moeten we constateren dat zelfs na 13 jaar, Rutte is weggekomen met het frame dat hij visieloos zou zijn en ergerlijk pragmatisch.
Het tegendeel is echter waar. Hij was in al die kabinetten de eloquente en geharnaste uitvoerder van een zeer ideologisch neo-liberaal economisch en bestuurlijk rechts beleid. De ideale schoonzoon van zijn Britse leermeester Margaret Thatcher. Economisch door de markt en de concurrentie als maatschappelijk ordeningsprincipe het primaat te geven en als uitvloeisel daarvan de overheid en de collectieve sector onder het juk te brengen van het New Public Management (kortgezegd: de (kleine) Overheid bedient als bedrijf de burger als klant) In die 13 jaar is Nederland tot in alle haarvaten doordrongen van dit marktdenken. ‘De markt’ heeft echter het in haar door de VVD en haar coalitiepartners gestelde vertrouwen en de hoge verwachtingen helemaal niet waargemaakt.
De gevolgen zijn er dan ook naar: een onbetrouwbare overheid, een historisch laag vertrouwen in de politiek en politici, een zeer dunne scheiding tussen een groeiende onderwereld en de zgn. bovenwereld, een stuitend groeiende ongelijke verdeling van welvaart, een zeer oneerlijk belastingsysteem dat mensen met fiscalisten bevoordeeld ten opzichte van die zonder die hulp en mensen met vermogen ten opzichte van de werkenden, een volstrekt vastgelopen en oneerlijke woningmarkt, een door het marktdenken en dus de verkeerde prikkels onhoudbare gezondheidszorg, een achteruit kachelend onderwijssysteem, een arbeidsmarkt die gekenmerkt wordt door het ontbreken van de aloude bescherming door cao’s en die uitmondt in een race to the bottom met nieuwe armoede tot gevolg, een migratiebeleid dat geen onderscheid maakt tussen verschillende stromen migranten en dus ten prooi valt aan en zwalkt tussen goedwillende uitvoerders en louche uitzendbureaus, een intussen bijna ontbrekend controle en handhavingsapparaat. Om over Ruttes dubbelhartige houding ten opzichte van Europa nog maar niet te spreken.
Samenvattend kunnen we wel stellen dat dit VVD beleid uitgevoerd door Mark Rutte, (Henk Kamp en Stef Blok en nu voortgezet door Dilan Yesilgoz) de na zoveel o.a. sociaaldemocratische strijd tot stand gekomen verzorgingsstaat in een somber stemmende toestand heeft achtergelaten. Het is tijd voor verandering en wel nu.
De herstelwerkzaamheden van onze verzorgingsstaat op basis van een eerlijke verdeling van kennis, inkomen en macht zullen vele jaren vergen en zullen ook lastig zijn omdat het een grote groep Nederlanders ook wel degelijk (heel) goed gaat. Om gedurende deze herstelwerkzaamheden een noodzakelijk draagvlak te blijven creëren zal een langjarige eensgezindheid, een vastberaden strategie, veel tactisch inzicht en heel veel inhoudelijke overtuigingskracht nodig zijn, omdat bovenop deze werkzaamheden ook nog een zeer fundamentele transitie dient plaats te vinden om ons klimaat te redden en onze natuur duurzaam te verbeteren. Deze transitie is door dezelfde beleidsmakers stelselmatig, maar handig doorgeschoven naar de toekomst.
Maar allereerst dienen we de knop die moet worden omgedraaid in handen zien te krijgen! Het gaat om de macht! Dat gaat alleen maar samen, waarschijnlijk alleen maar als Verenigd Links de grootste wordt om er de eerste slinger aan te kunnen geven.
Daarom stem ik op 22 November Groen Links/PvdA.
Thieu Hoeken
Mijn naam is Thieu Hoeken (1950) en ik woon sinds de jaren tachtig met mijn vrouw Ine in Ooij. Ik was leraar Engels op een middelbare school in Venray. “De buurtvereniging heeft mij in de lokale politiek gebracht. Je kunt je eigen wereld mede maken, als je actief betrokken bent. Als je je organiseert. En
Meer over Thieu Hoeken
