Begroting 2022, wat vindt de PvdA?

We drinken een glas, doen een plas en alles blijft zoals het was.

Dit beschrijft het gevoel dat we overhouden aan de afgelopen 4 jaar. Zo is er bijvoorbeeld nog geen accommodatiebeleid en geen concreet plan voor het centrum van Groesbeek. En al twee begrotingsjaren vragen wij om in Millingen (conform uitkomsten van de GGD-monitor) dezelfde integrale aanpak toe te passen als in de wijk de Stekkenberg. Drie keer is scheepsrecht?
Van de coalitie is inmiddels weinig over door fusies van coalitiepartijen met oppositiepartijen, gebaseerd op geografische lijnen en niet op basis van ideeën of ideologie.

De begroting ziet er positiever uit dan vorig jaar nu we meer gelden van het Rijk krijgen en we geen miljoenen hoeven te bezuinigen. De PvdA vindt de begroting wel weinig concreet. Veel onderwerpen worden benoemd, maar het blijft in algemeenheden. Op punten missen we integraliteit.
Bij onze gemeentelijke organisatie zien we veel verloop bij het personeel en daarmee verdwijnt deskundigheid. In de begroting staan wensen voor personeelsuitbreiding, maar het onderzoek naar het huidige personeelsbestand (benchmark) hebben we nog niet gezien. Terwijl dit bij de begroting 2021 is toegezegd, naar aanleiding van onze motie.

Wonen

Het probleem van huisvesting geldt voor de hele gemeenschap. Samen met de corporaties moet de gemeente zorgen dat meer en sneller sociale huurwoningen worden gebouwd.
De taakstelling om statushouders te huisvesten legt druk op beschikbaarheid van woningen. De woningcorporaties zijn belangrijk om onze woondoelen te realiseren. Zo is Waardwonen begonnen met starterswoningen voor jongeren in Millingen. Prachtig! We moeten hier de komende jaren blijvend gemeentebreed aandacht aan besteden en nieuwe (woon)concepten durven uit te proberen.

Iedereen gelijk

Bij de ambities wordt benoemd dat iedereen ertoe doet en gelijke kansen moet krijgen. Hier is bestaanszekerheid en regie op eigen leven aan de orde. Dat er mensen zijn die mét laagbetaald werk geen bestaanszekerheid hebben en geen regie op eigen leven door de armoede waarin men structureel verkeert, is onacceptabel.
Het voorgestelde minimabeleid leidt niet tot het oplossen van structurele armoede waarin kinderen moeten opgroeien, met alle gevolgen voor hun ontwikkelingskansen. De gemeente ondersteunt hen met diverse regelingen, maar stelt ook regels, criteria, verantwoordingsplicht etc. Landelijk zie je aan de toeslagenaffaire waartoe dat kan leiden. Wat is de les die we als gemeente kunnen trekken uit de toeslagenaffaire? En kunnen we voorkomen dat kleine schulden uitgroeien tot onbeheersbare omvang?

De hulpverlening/ondersteuning is vaak gericht op financiën, maar aandacht voor ‘regie op eigen leven’ is zeker zo belangrijk. Tot onze verbazing komen we de verdere uitwerking van dit begrip in de begroting verder nergens meer tegen. En, wat is nog aan ‘regie op eigen leven’ over als je moet zien rond te komen van € 50,- om je noodzakelijke inkopen (eten, kleding etc.) te doen?

We missen specifieke aandacht voor kinderen die in armoede opgroeien, iets waar zij als kind geen schuld aan hebben. Zie de SIRE-petitie (https://stopkinderarmoede.petities.nl/), maar ook een initiatief vanuit enkele Tweede Kamerfracties om dit probleem bij de kabinetsformatie op de agenda te krijgen. Eén zinsnede in onze begroting is te mager. Vandaar ons voorstel om een Taskforce Kinderarmoede in te stellen.

Meer weten of met ons meedoen? Kijk op: https://bergendal.pvda.nl .